Woonhuis HDT

Paradox. Op een bedrijventerrein wil een familie met drie kinderen een woning met bedrijfsruimte realiseren. Een gewenst abstract en modern uiterlijk lijkt in tegenspraak met het vigerende beeldkwaliteitsplan, waarin een standaard woning van twee lagen met een kap de meest voor de hand liggende oplossing lijkt. Deze paradox vormt de basis voor de ontwikkeling van het ontwerp, waarin beide uitersten continue aan elkaar worden getoetst. Een hermetisch, abstract volume wordt geplooid, gekneed en bewerkt tot een weliswaar vreemde, maar tot de verbeelding sprekende vorm.

(Be)leefbare ruimte. De ogenschijnlijk donkere en gesloten massa wordt verluchtigd met een drietal patio’s die de leefruimten voorzien van lucht en licht. Onderlinge relaties tussen wonen en werken worden hiermee versterkt of juist vermeden: een subtiel spel waarbij het uitspelen van het thema afstand centraal staat.

Introvert / extravert. De sterk gesloten straatzijde staat in schril contrast met de patiogevels, van waaruit verschillende relaties met de buitenruimtes worden gelegd. Vouwpuien zorgen ervoor dat de relatie tussen interieur en de tuin optimaal worden benut.